Teiknimyndasögur

Ég sá frétt um hóp stráka í fréttablaðinu í gær. Þessir drengir höfðu mikið dálæti á tölvuleikjum og höfðu ákveðið að búa til vef til umfjöllunnar um þá og hvaðeina. Minnir að vefurinn heitir www.gameover.is

Það fékk mig til að hugsa um talsverða breytingu á þessum vef. Þessum vef sem er eiginlega svo lítilsverður að það að tala um breytingu á honum er eiginlega hálfgerður brandari. Það eru nefnilega engar færslur á honum sjáðu til.

 En ég ætla að reyna að láta það breytast því ég, líkt og tölvuleikjatöffararnir, á mér gífurlega stórt áhugamál.  Áhugamál sem ég á mjög erfitt með að finna mér félaga til viðræðu við. Nefnilega teiknimyndasögur, grafískar skáldsögur eða comics. Alla tíð hef ég haft dálæti af teiknimyndasögum, fyrst um sinn öllum ofurhetjum sem þessar sögur gáfu af sér í gegnum tíðina. Síðar komst maður inn í fullorðinslegri sögur þó að maður hafi aldrei sleppt beislinu af ofurhetjunum.

Það er nefnilega mál með vexti að ég trúi að ofurhetjur séu til, þó ég viti að þær séu ekki partur af raunveruleikanum sem við lifum í. Það hljómar kannski svolítið skringilega, eða þverstæðukennt en það er spurningin um að trúa á tákn, eða ímynd. Imynd ofurhetjunnar er eitthvert sterkasta tákn seinustu aldar og hefur átt þátt í að móta margar kynslóðir fólks sem hefur fylgst mjög grannt með þróun sinnar hetju í gegnum árin. Allt frá komu Superman árið 1938 til dauða Captain America á okkar dögum hefur teiknimyndasögumenning farið vaxandi í heimi fjölmiðla. 

Því fyrst um sinn var ekki litið á teiknimyndasögur sem almennilegar bókmenntir. Þetta voru bara "funnybooks", skrípa og pulp sögur. Eitthvað fyrir krakka til þess að drepa tímann og hætta að ónáða foreldra sína. Í bandarískri menningu óx menningin samt ásmeginn mjög fljótlega og voru comics notaðar í stríðinu, t.d. til að skemmta herlýðnum og bæða móralinn í stríðinu. Þar sáust Batman og Robin berjast við Japani og Captain America lamdi Hitler í andlitið. Þetta voru þjóðernishetjur sem hjálpuðu okkar(þeirra Bandaríkjamanna í raun og veru) rauntímahetjum gegnum erfiða tíma.

Síðan þá hafa tímarnir breyst. Vondu kallarnir eru ekki bara vondir af því bara. Þeir hafa oftast einhverja raunverulega ástæðu fyrir illsku sinni. Oftar en ekki byggt á siðferðislegum grundvelli sem hinn venjulegi lesandi verður að gera upp við sig hvort sé næg ástæða fyrir gjörðum hans.  Ég fer yfir illsku og siðferðislegan réttleika næstu greinum. Þetta er einungis kynning á því efni sem þessi vefur mun hafa upp á að bjóða.

Í næstu greinum hafði ég hugsað mér að fjalla um nokkrar af mínum uppáhalds teiknimyndasögum og gildi þeirra fyrir mig og hvaða áhrif sumar sögur hafa haft á þjóðfélagið.

Nokkrar hugmyndir: Civil War, Dauði Superman og dauði Captain America, þjóðfélagsrýni og fordómar með hliðstæðu í X-men. Nokkrar týpur eða Genre af sögum, gagnrýni á comics og bara allt það sem dettur inn í huga minn. 

Þangað til næst...